اگر از آن آدمهایی هستید كه سر مست زندگی روزانه اند و به شادی الآن شان فكر می كنند نه یك لحظه بعد بدانید این مطلب مختص شماست . چرا شما حق دارید بخورید و بنوشید و بخوابید و در راحتی روزگار بگذرانید و تنها دغدغه تان ( در خوشبینانه ترین حالت ) آن درس دانشگاه و مدرسه تان باشد و عده ای دیگر جای خوابی هم نداشته باشند .
چرا ؟ به خاطر پدرتان یا به خاطر مادرتان و یا احیانا پدر بزرگتان ..
دمشان گرم . خیلی هم كار خوبی كردند اما آیا شما نقشی در این انتخاب داشتید و یا آنهایی كه جای خواب ندارند نقشی داشتند؟
چرا ما اینقدر سطحی نگاه می كنیم؟
چرا ما بین خودمان و همان آنهایی كه گفتم دیواری كشیده ایم؟
هنوز نمی دانم این دیوار زندان ماست یا آنها؟
هنوز نمی دانم به كدامین گناه محكوم شده اند؟
شاید امتحانی است برای ما
شاید آزمایشی است برای مرهم شدن بر وجدانمان
به خدا كه هیچ كس را ثمر آنقدر نباشد
كه ز روی نا امیدی در بسته باز كردن